• Κωδικός: 5304
• Εξάμηνο: Εξαμ. Γ
• Τύπος: Μάθημα Επιστημονικής Περιοχής (ΜΕΠ)
• Κατηγορία: Μάθημα Ειδικής Υποδομής (ΜΕΥ)
• Είδος: Υποχρεωτικό (Υ)

• Διδ. Μονάδες: 6
• Ώρες/εβδ. (Θ/ΑΠ/Ε): 3 / 0 / 2
• Φόρτος εργασίας: 180
• Διδάσκοντες: Κεραμόπουλος Ευκλειδης
• Δικτυακός τόπος: http://moodle.teithe.gr/course/view.php?id=1196

(1) ΜΑΘΗΣΙΑΚΑ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΑ

Το μάθημα της Αλληλεπίδραση Ανθρώπου Μηχανής και Ανάπτυξη Διεπιφανειών Χρήστη μελετά τη σχεδίαση διαδραστικών συστημάτων υπολογιστών και διδάσκει μοντέλα, κανόνες και μεθόδους για την δημιουργία και αξιολόγηση λειτουργικών, εύχρηστων και ασφαλών διεπιφανειών χρήστη.

Περιλαμβάνει δύο κύρια μέρη:
Α) Βασικά θέματα της σχεδίασης διαδραστικών συστημάτων.
Β) Τον μηχανισμό αποστολής-γεγονότων (event-driven programming) με προσέγγιση οπτικού προγραμματισμού (visual programming).
Με την ολοκλήρωση του μαθήματος, ο φοιτητής αναμένεται ότι θα:

• εκτιμά και αναγνωρίζει τους κανόνες καθολικής σχεδίασης διαδραστικών συστημάτων,

• υλοποιεί διεπιφάνειες χρήστη χρησιμοποιώντας εξειδικευμένα εργαλεία οπτικού προγραμματισμού και τεχνικές υλοποίησης διεπιφανειών χρήστη,

• εκτιμά και εφαρμόζει βασικές μεθόδους αξιολόγησης σε διαδραστικά συστημάτα,

• διακρίνει τα βασικότερα Γνωστικά Μοντέλα και Μοντέλα Επικοινωνίας και Συνεργασίας,

• εκτιμά και περιγράφει τα βασικά γνωρίσματα των προσαρμοστικών και των προσαρμόσιμων συστημάτων υποστήριξης του Χρήστη.

(2) ΠΕΡΙΕΧΟΜΕΝΟ ΜΑΘΗΜΑΤΟΣ

1. Βασικές Έννοιες: Ψυχολογικά και φυσιολογικά χαρακτηριστικά του χρήστη, μοντέλα διάδρασης.
2. Διαδικασία Σχεδίασης: Ευχρηστία, Πρακτικές Σχεδιάσεις Εύχρηστων Διαδραστικών Συστημάτων, Χρώμα, Μεταφορά.
3. Σχεδίαση επικεντρωμένη στο χρήστη: Τεχνολογία Ευχρηστίας, Επαναληπτική σχεδίαση και προτυποποίηση.
4. Κανόνες Σχεδίασης: Βασικές αρχές ευχρηστίας, Οι κανόνες του Shneiderman, Οι αρχές του Norman.
5. Εργαλεία Υλοποίησης: Μελέτη σύγχρονων εργαλείων υλοποίησης με βάση τον μηχανισμό αποστολής γεγονότων (event-driven programming), όπως Java Swing. Οπτικός προγραμματισμός.
6. Τεχνικές Αξιολόγησης Διεπιφανειών: Στόχοι Αξιολόγησης, Μέθοδοι Αξιολόγησης.
7. Καθολική σχεδίαση: Αρχές Καθολικής Σχεδίασης, Πολυτροπική Διάδραση, Σχεδίαση με γνώμονα την ποικιλομορφία των χρηστών (προβλήματα όρασης, ακοής, κίνησης, κτλ…).
8. Παροχή Υποστήριξης στο χρήστη: Απαιτήσεις/Προσεγγίσεις για την υποστήριξη των χρηστών, Προσαρμόσιμα συστήματα βοήθειας.
9. Γνωστικά μοντέλα: Μοντέλο GOMS, Η Θεωρία της γνωστικής πολυπλοκότητας.
10. Γλωσσικά μοντέλα: Μοντέλο BNF, Γραμματική εργασιών-ενεργειών.
11. Μοντέλα Επικοινωνίας και συνεργασίας: Οδηγοί, Έξυπνοι Οδηγοί, Γλώσσα σώματος.
12. Σύγχρονες Διαδραστικές εφαρμογές: Groupware, πανταχού παρόντα υπολογιστή, πολυμέσων και διαδικτύου.

(3) ΔΙΔΑΚΤΙΚΕΣ και ΜΑΘΗΣΙΑΚΕΣ ΜΕΘΟΔΟΙ – ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ

ΤΡΟΠΟΣ ΠΑΡΑΔΟΣΗΣ

Στην τάξη και στο εργαστήριο

ΧΡΗΣΗ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΩΝ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΑΣ ΚΑΙ ΕΠΙΚΟΙΝΩΝΙΩΝ

Υποστήριξη της μαθησιακής διαδικασίας μέσω της ηλεκτρονικής πλατφόρμας Moodle.
Εξειδικευμένο λογισμικό δημιουργίας γραφικών διεπιφανειών χρήστη.

ΟΡΓΑΝΩΣΗ ΔΙΔΑΣΚΑΛΙΑΣ

ΑΞΙΟΛΟΓΗΣΗ ΦΟΙΤΗΤΩΝ

Ι. Γραπτή τελική εξέταση (60%) στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος που περιλαμβάνει:

• Ερωτήσεις Σύντομης Απάντησης και Δοκιμασία πολλαπλής επιλογής σχετικά με:

• Τη διαδικασία σχεδίασης, και ειδικότερα τις βασικές αρχές της Ευχρηστίας, τις πρακτικές σχεδιάσης εύχρηστων διαδραστικών συστημάτων, το χρώμα και τη μεταφορά.

• Επαναληπτική σχεδίαση και προτυποποίηση.

• Τεχνικές Αξιολόγησης Διεπιφανειών.

• Αρχές καθολικής σχεδίασης, την πολυτροπική διάδραση, τη σχεδίαση με βάση την ποικιλομορφία των χρηστών.

• Την υποστήριξη των χρηστών από τα συστήματα βοήθειας.

• Τα βασικά γνωρίσματα των προσαρμοστικών και των προσαρμόσιμων συστημάτων υποστήριξης του Χρήστη.

• Ασκήσεις σχετικά με:
  • Υλοποίηση διεπιφανειών χρήστη με βάση τον μηχανισμό αποστολής γεγονότων.

   

  • Υλοποίηση διεπιφανειών χρήστη με βάση τον Οπτικός προγραμματισμός.

   

  • Τη σχεδίαση εύχρηστων διαδραστικών συστημάτων, χρησιμοποιώντας το κατάλληλο μοντέλο χρώματος και τη κατάλληλη μεταφορά.

   

ΙΙ. Προαιρετική εργασία εξαμήνου (έως το 40% του τελικού βαθμού στο θεωρητικό μέρος του μαθήματος)

• Το θέμα της εργασίας προτείνεται από τον φοιτητή ή επιλέγεται από υποψήφια θέματα που προτείνει ο καθηγητής και σχετίζεται πάντα με τεχνολογίες και τεχνικές της θεματολογίας του μαθήματος

• Η εργασία μπορεί να εκπονείται από έναν ή το πολύ δύο φοιτητές

• Οι εργασίες παρουσιάζονται από τους φοιτητές στο ακροατήριο του μαθήματος σε ημερομηνίες οι οποίες τοποθετούνται στις δύο τελευταίες διδακτικές εβδομάδες του ακαδημαϊκού εξαμήνου. Βαθμολογούνται από τον καθηγητή ή τους συν-διδάσκοντες καθηγητές του μαθήματος

ΙΙΙ. Εξάσκηση στο εργαστήριο (40%)
Ασκήσεις για πρακτική εξάσκηση, σε εβδομαδιαία βάση

• Τελική εξέταση στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος με ασκήσεις δημιουργίας γραφικής διεπαφής χρήστη με χρήση οπτικού προγραμματισμού και τη μέθοδο προγραμματισμού αποστολής γεγονότων.

Το ως άνω σχήμα αξιολόγησης στο θεωρητικό και στο εργαστηριακό μέρος του μαθήματος γνωστοποιείται στους ενδιαφερόμενους φοιτητές (α) μέσω της ιστοσελίδας του τμήματος, (β) μέσω των σελίδων του μαθήματος στην ηλεκτρονική πλατφόρμα Moodle, και (γ) με ανακοινώσεις στη διάρκεια των πρώτων διαλέξεων και συναντήσεων στο εργαστήριο κατά την έναρξη του κάθε ενός ακαδημαϊκού εξαμήνου.

(4) ΣΥΝΙΣΤΩΜΕΝΗ-ΒΙΒΛΙΟΓΡΑΦΙΑ

Ελληνική
1. Dix, J. Finlay, G.D. Abowd και R. Beale. Επικοινωνία Ανθρώπου – Υπολογιστή, Τρίτη Έκδοση, Εκδόσεις Μ. Γκιούρδας 2004.
2. Δ. Ακουμιανάκης. Διεπαφή Χρήστη-Υπολογιστή, Εκδόσεις Κλειδάριθμος 2006.
3. Ν Αβουρής. Επικοινωνία Ανθρώπου-Μηχανής, Εκδόσεις Δίαυλος, 2000.
4. Γ. Λιακέας. Εισαγωγή στην Java 2, Κλειδάριθμος, 2009.
Διεθνής
1. J. Preece, Y. Rogers & H. Sharp. Interaction Design: Beyond Human-Computer Interaction, John Wiley & Sons 2002.
2. H. Schildt. Swing A Beginner’s Guide, McGraw Hill, 2007.